فصل جدید

هر دو گمان دارند که حسّی آنی آنان را به یکدیگر پیوند داده است! این گمان زیباست،                          اما تردید زیباتر است! گمان دارند هرگز چیزی میانشان نبوده است، چرا که یکدیگر را نمی‌شناخته‌اند! امّا باید دید، عقیده‌ی خیابان‌ها، پلکان‌ها و راه‌روهایی که شاید سال‌ها پیش عبورِ آن‌دو را از کنار یکدیگر دیده‌اند در این باره چیست! می‌خواستم از آن‌ها بپرسم:                                      آیا به یاد نمی‌آورید                                      روبه‌رو شدن در دَری‌چرخان،                                      یک "ببخشید" در ازدحام خیابان،                                      یک "اشتباه گرفته‌اید" در گوشی تلفن را؟ امّا پاسخشان را می‌دانم،                                    نه!                                    چیزی را به یاد نمی‌آورند! در شگفت می‌مانند اگر بدانند که سال‌ها بازیچه‌ی تقدیر بوده‌اند! تقدیری که هنوز بدل به سرنوشتشان نشده است! تقدیری که آن دو را به هم نزدیک می‌کرد، دورشان می‌کرد، سدّ راهشان می‌شد، خنده‌ی شیطنت‌آمیزش را فرو می‌خورد و کنار می‌رفت! نشانه‌های گنگی هم بود:                                   شاید سه سال پیش یا سه‌شنبه‌ی گذشته،                                   برگ درختی از شانه‌ی یکی بر شانه‌ی دیگری پرواز کرده باشد!                                   چیزی که یکی گم کرده را دیگری پیدا کرده و برداشته!                                   شاید توپی در بوته‌های کودکی ... دست‌گیره‌ی درها و زنگ‌هایی که یکی لمس کرده و اندکی بعد دیگری! چمدان‌هایی همسایه در انبار! شاید هم شبی در هر دو یک خواب دیده باشند، خوابی که بیدارشان کرده و ناپدید شده! هر آغاز ادامه است و کتاب حوادث همیشه از نیمه گشوده می‌شود!   «ویسواوا شیمبورسکا» تقدیر این بود که زودتر از اونی که فکرش رو بکنم یک فصل جدید به کتاب زندگیم اضافه بشه، فصلی که انتها نداره! ... روز جمعه هشتم مهر ، ساعت 5 و نیم بعد از ظهر سر سفره ی عقد نشستیم و پیمان بستیم به قصد یکرنگی و همدلی و همراهی در سفر زندگی!