گاهی به آسمان نگاه کن
آن قدر تشنه هستم که فرصت یکی شدن به قطره های باران نمی دهم . (پرویز شاپور)گاهی به آسمان نگاه کن
آن قدر تشنه هستم که فرصت یکی شدن به قطره های باران نمی دهم . (پرویز شاپور)جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- آبان 1384 3
- مهر 1384 3
- شهریور 1384 1
- مرداد 1384 3
- خرداد 1384 2
- اردی‌بهشت 1384 4
- فروردین 1384 2
- اسفند 1383 5
- بهمن 1383 9
- دی 1383 4
- آذر 1383 3
- آبان 1383 6
- مهر 1383 3
- شهریور 1383 6
- مرداد 1383 9
- تیر 1383 12
- خرداد 1383 10
- اردی‌بهشت 1383 10
- فروردین 1383 10
- اسفند 1382 11
- بهمن 1382 8
- دی 1382 6
- آذر 1382 9
آمار : 53627 بازدید
Powered by Blogsky
باران نیسان
|
|
|
تاک را ای ابر نیسان سیراب کن، نِی صدف قطره تا «مِی» می‌تواند شد، چرا گوهر شود؟!! |
|
* نیسان، از ماه‌های رومی است که بخشی از آن در فروردین و بخشی در اردی‌بهشت واقع می‌شود. |
صادق
چهارشنبه 7 اردیبهشت‌ماه سال 1384 ساعت 11:59 ب.ظ
این شعر از کیه؟؟
جالب بود. خیلی قشنگ بود... هر چی فکر میکنم یه چیزی در اینمورد بنویسم چیزی به ذهنم نمی رسه... برام جالب بود که ارزش می از نظر این شاعر ا گوهر هم بیشتر بود
chizi ke vaze he ine, ke mey ,mitoone har hessio be adam bede,,dashtane ye gohar, ya hata faratar azoono,. ama gohar faghat khodeshe o bass..ama ye soale asasi, khode ghatre chera hatman bayad ya meybesheya gohar?!?...
نمی دونم شعر از کی هست٬ سپیده یا قالبی. ولی مصراع اول اشکال وزنی داره. از چه منبعی نقل شده. هر چی زور میزنم نمی تونم بفهمم درستش چی میتونسته باشه.
بر خلاف همیشه که نویسنده اشعار را می نوشتی این بار ناشناس بود ؟
ehtemal midam , male Molana bashe! age na, khayam, gozine akhar ham baba tahere! khoobe ke zaye sham hala! nevisandeye sher mishe lotfan begin male kie?!:D
من هم مثل شما نمی‌دونم شاعر کیه!!!
«مرتضی» پدر دانشمند ملامحسن فیض کاشانی که از مراجع بزرگ شیعه بود، کتابخانه‌ی مهم و مشهوری داشت. موریانه به یکی از صندوقهای کتاب او راه پیدا کرد و همه‌ی کتابها و اوراق آن صندوق را خورد. تنها قطعه‌ای از پوست که این رباعی در آن نوشته شده بود را باقی گذاشت:
علمی که حقیقتی است در سینه بود
در سینه بود هر آنچه درسی نبود
صد خانه ترا کتاب، سودی ندهد
باید که کتابخانه در سینه بود
از ۶ نفری که نوشتند ۵ نفر درباره ی وزن نوشتند و ناشناس بودن ؟!
اگر وزنش درست بود و شاعرش رو هم ایشون می نوشت چی می نوشتید ؟
و حال شب شده بود
چراغ روشن بود
و چای می خوردند !!!
چرا گرفته دلت مثل آنکه تنهایی
چه قدر هم تنها
خیال می کنم
دچار آن رگ پنهان رنگ ها هستی
دچار یعنی
..........عاشق
و فکر کن که چه تنهاست
اگر که ماهی کوچک دچار آبی دریای بیکران باشد
و چه فکر نازک غمناکی!!!
سهراب سپهری / مسافر / بابل / ۱۳۴۵
به می پرستی از ان نقش خود زدم بر اب
که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن...